Parlando in poesia Febbraio 2012
a cura di Salvatore Tola
LA LEZIONE DI DON LEONARDO
Un tempo le poesie di don Leonardo Iddau, nativo di Villanova Monteleone e salesiano nella casa di Don Bosco, a Torino, le traevamo dai volumi che costruiva pazientemente col ciclostile; oggi le prendiamo dai libri che pubblica presso la Soter, casa editrice del paese natale. Ha messo in poesia anche motti di prudenza e saggezza, come si può vedere, e su questa strada lo seguono altri collaboratori della pagina.
AMIGU
1. Si su ’inari a un’amigu prestas
dinari ne amigu non ti restat.
2. A chie est amigu
s’amore li durat
fin’a sepultura.
3. De milli amigos, chi sun mele mele,
unu non si nd’incontrat fidele.
4. In sas avversidades
si connoschet s’amigu
ei su frade.
5. Cando arrivin ricchesas
accudin sos amigos,
cun lestresa.
6. Pobera fiuda,
cando non b’at niente,
amigu ne parente
non t’agiudat.
Leonardo Iddau
CALE TESTAMENTU
Chie at oricras pro intendere
ascultet bene su narrere meu,
chie at intellettu a cumprendere
rispettet sos precettos de Deu.
Chie guvernat devet rendere
benistare a su mundu intreu,
sentza opprimere ne offendere
cun vile tirannia e modu feu.
Gesusu ordines bonos e ladinos
at lassadu, cale testamentu
de paghe, perdonu e ingrangeu.
Si custos propositos divinos
osservamus cun coro e sentimentu
vivimus in d’unu mare de recreu.
Gaspare Mele
SAS LODES A TORPÈ
Cumprimentos a Berteddu Craba
Sa targa de su “Sardu Messaggeru”
a Berteddu s’ater’annu l’est toccada:
seo cuntentu, si l’at meritada,
legginde mancu mi pariat beru.
Sas lodes a Torpè fattu at fieru,
sa cara bidda sua tantu amada,
cun d’una moda bene elaborada
dogni faeddu precisu e sinceru.
Partidu che a tantos emigradu
pagu cultura ma cun sana mente
e tantissima bona voluntade.
Oe pensionadu est in cittade,
socievole cun tottu sa zente
e dae sos amigos apretzadu.
Pro sa costantza sua cun sa poesia
sos cumprimentos dae parte mia
Salvatore Demurtas
A MAMA MIA
Chi at fattu norant’annos
Sa mama po sos fizos sa vida sua
tiat dare e tue a nois l’as dada.
Cun tantu sacrificiu nos as sistemadu,
una vida as tribuladu,
s’ischina cun su telarzu t’as truncadu,
e trichede e trachede
sas cordas ch’as consumadu!
In donzi tappeto chi as realizadu
in Roma e in Sardigna t’an ringratziadu,
a donzi fizu l’as regaladu
e nois cuntentos l’amus apretzadu.
Si tia raccontare tottu sa vida tua
mancu unu romanzu podet bastare.
Giovanna Deriu
(inviata da Nina Deriu)
OGNUNU NARAT SA SUA
Ognunu at imprimidu in sa memoria
sa ’idda sua, e deo sa mia,
de aer tentu in issa sa nadia
mi nde onoro e lu tenzo a gloria,
ca in su monte de Santa Vittorioa
passd’apo sa bella giovania.
Si unu bonu poeta istadu fia
certu nd’aere iscrittu un’istoria.
Mi dispiaghet ca bonos cuntzettos
non apo ma debile talentu.
Apo imprimidu in su pensamentu
pro su prossimu amores e affettos,
in esitu apo postu sos pretzettos
de babbu e mama, ogni avertimentu.
Cun onore so a betzu arrividu,
comente fat’apo no nde so pentidu.
Pasquale Corrias
S’EMIGRADU ’ETZU
Sas tipicas valigias de cartone,
faccia rugosa, manos incallidas:
osservende ogni sua espressione
notas sas sufferentzias patidas.
Bides a issu, l’iscansas, l’olvidas,
nemos lu trattat comente persone,
ma pontes, digas de ogni natzione
sun dae sas manos suas costruidas.
Cantos in miniera, sutta terra,
affrontadu an perigulos de morte,
pro poder tennere umanu unu sustentu.
Sentza cannone at bintu dogni gherra,
umile de coro, ma d’animu forte,
riccu ’e bontade, d’ingegnu e talentu.
Cosimo Secci
SU BENE E SU MALE
Demas lode a s’onnipotente Deu,
de su creadu artefice e padronu,
s’umanidade at dotadu ’e ragionu
pro nde fagher bon’usu in dogn’impreu.
E distingher su bellu dae su feu
seberende su malu dae su bonu,
a sa tzega vinditta su perdonu
preferinde, e a sa pena su recreu.
In sa logica ’e tanta realtade
ben’e male sun parte’e s’esistentzia
ma tenind’e s’iscelta facultade.
Ma s’omine trasgredit e trascurat
pro viscios o eccessos de imprudentzia,
de se matessi anneos si procurat.
Antonio Puddu
FIRICA DE BENETUTTI
Chent’e degh’annos!
Chent’e degh’annos, coment’un’ispiga!
Sana e forte, bona permanentzia!
Est un’ispantu sa tua resistentzia
finas a como, de cudd’era antiga:
a tantas animas bonas sempre amiga
chi faeddas e bides a presentzia,
signu evidente sa tua cussentzia
no tenet pesu de mala fadiga.
In sa cresia de Santa Rosalia
don Mameli, su nobile rettore,
narat gratzie a santos, Deus e Maria;
canticos riccos a ti dare onore
sennorina Firica in allegria
che isposina in notze de amore!
Nino e Salvatore Cocco
SA LIMBILONGA
Lassa sa zente in paghe tranchiglia,
non t’interesses de su male anzenu,
a sa limba poneli su frenu,
as a faghe figura a meraviglia,
tue in sos chelveddos as sa puntiglia,
ses impastada de odiu cun velenu,
est mezus chi cambies istrada
si no moris de male avvelenada.
Ti naro custu ma male non ti chelzo,
ti lu naro po chi ti frimmes s’alguena,
sa zente lassa in paghe serena
mi’ chi sa ’ucca deo puru abelzo:
s’iscudo deo in pienu ti ferzo
chi ti toccat totta sa carena,
tantu est debadas chi appeddes
unu male a sa limba e non faeddes.
Pietrino Canu