Cand’ ammentos de sa vida mia
Sa mente giughent bolende
In su tempus meu de pitzinnia !
Ancora deo m’ido impastende,
Terra gretza cun s’abba chi ‘attia,
E a mama ido appamentende !
Onzi fossu de s’unicu aposentu
De sa nuda terra chenza cimentu!
Sos muros rutzones che grota,
Poderaiant sa etza cobertura!
Color’e pighe dae su fumu cotta,
Dae su fogu in terr’a pasadura!
In cuss’istantzia sa familia totta,
Pariat issa vivende in sepoltura!
Pro chi sa lughe potere bintrare,
Sa janna aberta depimis lassare!
In d’unu muru una janna b’aiat,
Dae sa mer’e domo affrisciada!
Po cuare sos porcos chi teniat,
Indaisegus de sa janna serrada!
Dae cue in s’aposentu colaiat,
S’urina de sos porcos profumada!
In cuss’istantzia niedda che tittone,
No b’aimis mancu unu barcone!
am.sechi – Charleroi (Belgio)