L’armoniosa limba del Logudoro nella genuina voce poetica di Tetta Becciu
Le composizioni di Tetta Becciu, nata a Ozieri il 21 maggio 1952, risentono ed evidenziano singolarissime esperienze umane e poetiche; tutto il verseggiare connota un partecipato ed incisivo senso di solidarietà umana. L’itinerario poetico di Tetta Becciu, rappresentato con la genuina voce dell’armoniosa limba del Logudoro, è sorretto con originalità e personalità di linguaggio e da contenuti che alimentano ed esaltano di sentimento il vivere. La freschezza dei componimenti, efficaci per la profondità dei pensieri ed attualità, non conoscono i logorii del tempo e si vivificano ad ogni lettura con segni nuovi di vita e di speranza.
La poetessa ozierese, che scrive e partecipa ai concorsi letterari dal 1993, ha conseguito importanti riconoscimenti in Sardegna (Ozieri, Sassari, Quartucciu, Bortigali, Paulilatino, Sanluri, Tonara, Orgosolo, Mamoiada, etc.) e il primo premio assoluto in una edizione del Premio Internazionale, organizzato a Milano dal circolo sardo e dalla F.A.SI.; le sue poesie figurano in diverse antologie e riviste letterarie. Ha contribuito, insieme ad altre poetesse sarde, alla realizzazione dell’antologia “Bentu ‘e terra manna”, tradotte in tedesco, galiziano ed inglese con la collaborazione dell’Università Cattolica di Madrid e l’Università di Berlino. Tetta Becciu svolge anche un’intensa attività di traduttrice in limba delle commedie di Eduardo de Filippo e dello spagnolo Luis Alonso de Santos, che vengono rappresentate dalla “Compagnia delle donne”; gruppo teatrale di Ozieri a cui la poetessa collabora anche come interprete. Ha collaborato, per un decennio, con la Comunità Montana del Monte Acuto alla realizzazione della Rassegna Internazionale Teatro Scuola e Teatro Regionale per le Lingue Minoritarie. Diverse liriche della Becciu fanno parte del repertorio del coro di Ittireddu (SS).
Sa Poesia
Sa poesia
est un'alentu,
un'aeresitta,
a bortas
un'allutta 'e fogu,
un'ardore
chi t'azzendet
sos cavanos
e ti supuzat
s'anima...
Sa poesia
est musica
chi non si podet
leggere
a libru ispartu,
a bortas
est abbile
chi ti che pijat
a chimas de incantu,
subra pentumas
chi sa resone
podet solu affinare.
Sa poesia
est binu
ch'imbreagat,
est piantu
chi ligat su coro,
attìtu chena consolu…
... peraulas
che alas de mudesa.
Arrempio...
In sas cussorzas
de sos sentidos
niados,
boes arestes
curren
a totta fua...
iscorran
sos angrones
de s'anima
pro iscuttinare
chirriolos
de sole.
Sentidos vagabundos
trobeini
isettos
austidos
incantos
incrobados
chi m'istringo
a su coro.
In s'aidu 'e sas dies
arrempio
in sas peleas
istasidas...
E chirco
de domare
su tempus
cun ojos
alluttos
de ispera
imberriende
bisos...
pro su sidis
de s'anima.
Notte ‘e istiu
Istanotte sa luna
hat sapore ‘e mele…
Notte amena ‘e istiu.
Tra mares de isteddos
nadat sa mudesa manna…
Cantan attesu sas chigulas…
...........e sos ultimos puzones
andana in chirca ‘e alapinna
pro sa notte.
E deo, in su laolzu
tra nuscos de armidda
e mannujos de trigu
reposo
e lasso chi rajos de luna
......mi tocchen su coro,
e m’imbreago
dae sa cuba manna ‘e s’infinidu
‘ue unu passu isconnottu
iscantiat
sos isteddos vagabundos.
E s’anima s’imberghet…
in s’unda lugorosa
e naufragat in fogos de chelu,
in isteddos noos,
‘ue su coro s’ammentat
ancora s’ammentu.
Cun pessos de mudesa,
sutta sos rajos lughentes
isetto…
chi sos ojos si serrene
in d’unu sonnu ‘e maja
e sutta sos chizos
mi restet s’infinidu….
cun tottu sos isteddos…
No drommo
....... Curret su riu...
Sas pedras di frischinan.
Che nèulas s' 'upa 'e s'omine
si cunfundet
in sa notte...
cando su coro soffrit
non perdonat.
Rios de sambene
s'ispijana
in chizos
chen'assèliu.
Sa notte
est longa...
est noedda
Mi ninno,
no drommo
bivo
e piango
s'ammentu ' frades mios.
Che i su 'entu in sas pedras
a torroju
piango a coro in bula dai
sempre.
Sunu ancora rujas
sas piaes de sa
terra mia....
Pianghet sa Terra...
Pianghet sa Terra
sos fizos chi pianghene ...
a boghe manna
jubilat
sos turmentos suos
de mama ...
in s’orizonte serradu
ue no brotant
in libertade sos fiores ...
sas mamas cantant
attittidos de dolore
ue naes de sole
carignant de travessu
sa Terra.
Finzas su ‘entu
non trazat pius sas nues
e sas arvures
mujant sas chimas
abbrazzadas in d’una istrinta ‘e fogu.
S’inghenia ‘e su male
appeddat in biddas ischirrioladas
ue sa morte a sa zega
ferret, chena seberu ...
In chelos chen’isteddos,
hat a brotare una die
su semene ‘e s’ispera,
su semene ‘e sa vida
pro su mare ‘e s’incrasa ...
... ... e non hat a sambenare
pius su sole,
non s’han’a appojare
intro sos coros
sas lagrimas
su sambene
su risu attogadu
de sos pitzinnos.
Su muttu 'e su tempus isvanessidu |
|
|||
Sero ‘e chejina e de ‘entu… |
||||
DARFUR |
|
|||
Ti ch’ apo a gighere |
||||
|
||||
Babbu Babbu, Babbu, Babbu a s'intrighinu Babbu, Ma deo l'apo
|
||||